پدیده احزاب کاغذی در خراسان رضوی
تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۳۱۴۲۳
قدس انلاین : با وجود 52 حزب استانی و ملی در خراسان رضوی، فعالیت بخش عمده‌ای از این احزاب تنها درحد یک نام بر روی کاغذ خلاصه می‌شود که غالبا نیز در بزنگاه‌های انتخاباتی استان اوج می‌گیرد!
تحزب از موضوعاتی به شمار می‌رود که در کشور ما از سابقه‌ای غنی و دیرینه برخوردار است؛ در این میان اما، استان خراسان رضوی به‌دلیل تاریخ و پیشینه سیاسی و حضور سیاستمداران و چهره‌هایی شاخص از این خطه در عرصه سیاسی کشور در قیاس با دیگر استان‌ها جایگاه ویژه‌تری دارد.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فعالیت 14 حزب استانی و 38 حزب ملی در خراسان رضوی
در حوزه احزاب و تشکل‌های سیاسی، خراسان رضوی پس از پایتخت، بیشترین فعالیت‌های حزبی را به‌خود اختصاص داده، به‌طوری‌که درحال حاضر 52 حزب متشکل از 14 حزب استانی و 38 حزب ملی که دارای شعبه یا شاخه استانی‌اند، در این استان فعالیت می‌کنند، همچنین شمار تعداد دفاتر شهرستانی احزاب استانی به 30 دفتر می‌رسد.
انجمن اسلامی مهندسین خراسان رضوی، مجمع اسلامی اصناف خراسان رضوی، جمعیت دفاع از آرمان‌های انقلاب اسلامی خراسان رضوی، جمعیت خدمتگزاران سازندگی خراسان رضوی، کانون اسلامی دانشگاهیان خراسان و مجمع مشورتی اصلاح‌طلبان خراسان رضوی بخشی از احزاب استانی خراسان رضوی هستند که مرکزیت آنها در مشهد قرار دارد.
همچنین، حزب اسلامی کار، اعتدال و توسعه، مردم‌سالاری ایران، اعتماد ملی، همبستگی ایران اسلامی، کارگزاران سازندگی، جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی، مجمع نیروهای خط امام، جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، مجمع روحانیون مبارز و حزب مؤتلفه در زمره احزاب مطرح ملی به شمار می‌آیند که در خراسان رضوی دارای شعبه یا شاخه‌اند.
اما با وجود 52 حزب استانی و ملی مجوزدار و دارای پروانه فعالیت رسمی در خراسان رضوی، به نظر می‌رسد بسیاری از این احزاب صرفا پروسه ثبت کاغذی را طی کرده‌اند و فعالیت بخش عمده‌ای از آنان تنها به صدور بیانیه در مناسبت‌های سیاسی و فعالیت در ایام انتخابات محدود می‌شود و در دیگر چالش‌ها و معادلات استان از تحرک و نقش‌آفرینی این احزاب خبری نیست!
افتتاح خانه احزاب استان در شهریورماه 95
تعدد و ظرفیت احزاب و گروه‌های سیاسی در حل مشکلات و چالش‌های کشور، موجب شد تا مسؤولان به‌فکر تقویت خانه احزاب و توسعه خانه احزاب در استان‌ها بیفتند، برهمین اساس، با تأسیس خانه احزاب خراسان رضوی در شهریورماه 95 به عنوان نخستین خانه احزاب استانی در کشور، فعالیت حزبی در استان وارد مرحله جدیدی شد.
خانه احزاب به‌عنوان یک نهاد مدنی، غیردولتی و دارای شخصیت حقوقی مستقل، متشکل از نمایندگان احزاب و گروه‌های سیاسی دارای مجوز کمیسیون ماده 10 احزاب و شامل مجمع عمومی، شورای مرکزی، هیأت‌رئیسه و کمیته‌هایی تخصصی است.
به گفته رئیس خانه احزاب خراسان رضوی درحال حاضر 7 کمیته تخصصی تحت عنوان اطلاع‌رسانی، حقوقی و قضایی، آموزش و تحقیقات، پشتیبانی و امور مالی، روابط بین‌الملل، انتخابات و کمیته بانوان در خانه احزاب خراسان رضوی تشکیل شده است، ریاست خانه احزاب نیز به‌صورت دوره‌ای یک‌ساله بین سه جریان انتخاب می‌شود تا همه احزاب و سلایق مختلف در مدیریت خانه احزاب سهیم باشند.
ایجاد فضای سالم سیاسی، گسترش فرهنگ حزبی و فعالیت‌های گروهی، تقویت روحیه تعاون و تفاهم بین احزاب و تشکل‌های سیاسی، حاکمیت ضوابط قانونمند بررقابت‌های سیاسی، برپایی جلسات، همایش‌ها و نمایشگاه‌های مرتبط با فعالیت احزاب و گروه‌های سیاسی در سطح استان، بخشی از وظایف خانه احزاب به‌شمار می‌رود که می‌تواند به سالم‌سازی و تقویت نشاط سیاسی در استان کمک کند.
عضویت 52 حزب در خانه احزاب خراسان رضوی
به گفته احمد قربانی، مدیرکل امور سیاسی و انتخابات استانداری خراسان رضوی همه احزاب، تشکل‌ها و گروه‌های سیاسی خراسان رضوی در قالب سه جریان اصلی اصلاح طلب، اصولگرا و اعتدالگرا و مستقل در خانه احزاب حضور دارند که از این تعداد 27 حزب اصلاح‌طلب، 18 حزب اصولگرا و هفت حزب اعتدالگرا و مستقل را دربرمی‌گیرد.
قانون احزاب تحت‌عنوان«فعالیت احزاب، جمعیت‌ها و انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی شناخته‌شده» نخستین‌بار در شهریورماه سال 60 به تصویب رسید.
پس از تجدیدنظرهای صورت‌گرفته، قانون «نحوه فعالیت احزاب و گروه‌های سیاسی» که نسبت به قانون قبلی جامع‌تر و دارای تمایزاتی است، بهمن‌ماه 94 توسط مجلس شورای اسلامی تصویب و 22 همان ماه برای اجرا ابلاغ شد.
الزامات قانون جدید احزاب
قانون جدید احزاب از تاریخ لازم‌الاجرا شدن جایگزین قانون قبلی شده، بنابراین احزاب باید شرایط خود را با قانون جدید تطبیق دهند؛ قربانی در همین زمینه اشاره می‌کند: یکی از الزامات قانون جدید احزاب، تأسیس تعداد مشخصی شعبه یا دفتر در شهرستان‌ها است، کمااینکه احزاب ملی نیز باید در استان‌ها شعبه داشته باشند.
مدیرکل امور سیاسی و انتخابات استانداری خراسان رضوی ضمن تأکید بر ضرورت فعال‌تر شدن احزاب در عرصه سیاسی، از اعلام آمادگی برای همکاری جدی با خانه احزاب سخن گفته و تصریح می‌کند: خانه احزاب، یک نهاد صنفی است و فارغ از دسته‌بندی‌های سیاسی تعریف می‌شود.
وی با اشاره به حوادث دی‌ماه 96 ادامه می‌دهد: پس از اتفاقات دی‌ماه سال گذشته، ترجیع‌بند ادبیات صاحب‌نظران سیاسی گفت‌وگو و انعکاس مطالبات مردم از طرق مشروع، قانونی، نظام‌مند و نوین به حاکمیت بود که در این راستا احزاب، بهترین ابزار به شمار می‌روند.
خانه احزاب؛ بستر مناسبی برای گفت‌وگوی احزاب
قربانی خانه احزاب را به‌عنوان یک نهاد فرابخشی، بستر مناسبی برای گفت‌وگوی احزاب دانسته و می‌افزاید: فضای بسیار خوبی آماده شده به‌طوری‌که بسیاری از چهره‌های سیاسی طیف‌های مقابل در سایه خانه احزاب و ناشی از شکل‌گیری چنین بستری تعاملات و ارتباطات بسیار خوبی با یکدیگر برقرار کردند، این فرصت بسیار مغتنم است، چرا که بسیاری از مسائل در سایه گفت‌وگو قابل تسهیل است.
مدیرکل امور سیاسی و انتخابات استانداری خراسان رضوی وضعیت خراسان رضوی را در حوزه نشاط سیاسی در قیاس با دیگر استان‌های کشور قابل قبول توصیف و اضافه می‌کند: از لحاظ فعالیت‌های حزبی به معنای عرفی و شکلی، تعداد احزاب، تعداد شعبات و برگزاری نشست‌ها در مجموع وضعیت خراسان رضوی نسبت به دیگر استان‌ها بهتر است و حتی می‌توان گفت ما در صدر استان‌های کشور قرار داریم.
وی با اذعان به اینکه فعالیت احزاب متناسب با تعدد احزاب در استان نیست، به موانع پیش‌روی فعالیت حزبی اشاره و تصریح کرد: نمی‌توان صرفا خود احزاب را عامل وضعیت موجود دانست، بلکه موانع و هزینه‌های فعالیت‌های حزبی در این زمینه اثرگذار است، البته احزاب نیز می‌توانند گام‌های بسیار اساسی‌تر و جدی‌تری برای ارتقای وضعیت فعلی بردارند.
با وجود 52 حزب، فعالیت مطلوبی نداریم!
قربانی تأکید کرد: در وهله اول باید دلیل اینکه چرا با وجود 52 حزب، فعالیت مطلوبی نداریم مورد بررسی قرار گیرد، با این تعدد، کارکرد دستگاه‌های اجرایی ما باید در سایه نظارت، نقد و مطالبه احزاب وضعیت بسیار بهتری داشته باشد، باید به‌واسطه فعالیت احزاب کادرهای سیاسی و مدیریتی بیشتری در دستگاه‌های مختلف داشته باشیم.
مدیرکل امور سیاسی و انتخابات استانداری خراسان رضوی با بیان اینکه فعالیت‌های انتخاباتی گروه‌های سیاسی ما به‌واسطه این تعدد احزاب باید بیشتر شود، متذکر شد: اگر در مقطعی مانند انتخابات فعالیت‌های انتخاباتی ما نظام‌مند و تشکیلاتی نیست، بخش عمده‌ای از آن ناشی از این است که احزاب ما در استانداردهای مطلوب ظاهر نمی‌شوند و فعالیت‌های آنان پوشش لازمی که بتواند فضای سیاسی استان را متأثر کند، ندارد.
وی همچنین اظهار کرد: انتظار ما این است سیطره احزاب بر فضای استان کاملا محسوس باشد و احزاب در معادلات استان نقش‌آفرینی بیشتری داشته باشند که در این حوزه خانه احزاب به‌عنوان یک ظرفیت صنفی می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد.
چالش‌های فراروی احزاب
رئیس دوره‌ای خانه احزاب خراسان رضوی با اشاره به چالش‌های فراروی احزاب به خبرنگار فارس گفت: فرهنگ تحزب در کشور ما نهادینه نشده و توسعه سیاسی به‌مفهوم اینکه احزاب در انتخابات‌ها نقش اصلی را ایفا کنند به‌وجود نیامده است.
جواد آرین‌منش ادامه داد: افزون بر آن، ممنوعیتی برای گروه‌ها، تشکل‌ها و نهادهای غیرسیاسی برای ارائه لیست انتخاباتی در انتخابات‌ها وجود ندارد، طوری‌که در آستانه انتخابات همه احزاب و گروه‌های سیاسی و غیرسیاسی وارد عرصه سیاسی انتخاباتی می‌شوند، لیست معرفی می‌کنند و پس از پایان انتخابات هیچ‌کس در قبال لیست ارائه شده پاسخگو نیست!
انتقاد از عدم حمایت احزاب در کشور
وی با انتقاد از عدم حمایت احزاب در کشور، اظهار کرد: دموکراسی و مردم‌سالاری بدون وجود احزاب قدرتمند و پاسخگو ناقص است و این نقص اکنون در کشور ما وجود دارد، به‌عنوان مثال، در انتخابات ریاست جمهوری گذشته فقط حزب مؤتلفه بود که کاندیدای حزبی معرفی کرد و بقیه افراد هیچ‌کدام وابسته به یک حزب سیاسی نبودند.
به اعتقاد رئیس دوره‌ای خانه احزاب خراسان رضوی، اینکه بسیاری از رؤسای جمهور، مسؤولان و مقامات افتخار می‌کنند عضو هیچ حزب و گروهی نیستند، یک نقص جدی در نظام دموکراسی در کشور به‌شمار می‌رود.
آرین‌منش در ارزیابی عملکرد فعالیت دوساله خانه احزاب خراسان رضوی گفت: اظهارنظر درباره موفقیت یا عدم موفقیت خانه احزاب استان در یک بازه زمانی کوتاه کار آسانی نیست اما همین‌که ما موفق شدیم در خراسان رضوی خانه احزاب را تأسیس و احزاب اصلاح طلب، اصولگرا و اعتدالگرا را هرازگاهی گردهم آورده و با یکدیگر گفت‌وگو و تعامل کنیم، یک موفقیت به‌شمار می‌رود.
وی با اشاره به اینکه تا رسیدن به جایگاه واقعی خانه احزاب در استان و کشور فاصله زیادی وجود دارد، اضافه کرد: اگر در یک استان اقداماتی در این زمینه انجام شود اما استان‌های دیگر، پایتخت و مسئولان عالی‌رتبه نظام حمایتی نکنند، اتفاق جدی نمی‌افتد.
علاوه بر تأسیس و تقویت خانه احزاب در استان‌ها، تدوین منشور گفت‌وگوی سیاسی از دیگر اقداماتی بود که پس از حوادث دی‌ماه 96 انجام و اسفندماه همان سال توسط وزیر کشور به همه استانداران ابلاغ شد. براین اساس، استانداران موظف شدند در راستای تقویت خانه احزاب، آسیب‌شناسی و رفع موانع فعالیت احزاب و تشکل‌های سیاسی و صنفی در استان‌ها تلاش کنند.
در خاتمه باید گفت، با وجود سبقه صدساله و تعدد احزاب و گروه‌های سیاسی در کشور، فرهنگ تحزب همچنان نهادینه نشده و با چالش‌های بسیاری روبروست؛ البته، در این میان نباید از نقش خود احزاب و تشکل‌های سیاسی غافل شد، احزاب به‌عنوان نمایندگان اقشار مختلف و پل ارتباطی بین مردم و مسؤولان نتوانسته‌اند در حوزه مطالبه‌گری و انعکاس صدای مردم به دولت و حاکمیت آن‌گونه که باید توفیقی داشته باشند.
این انتظار که احزاب و تشکل‌های سیاسی نه فقط در ایام انتخابات بلکه در مناسبات و موقعیت‌های حساس استان کنشگری مؤثرتری داشته باشند، توقع زیادی نیست، احزاب به‌ویژه در مقطع کنونی که کشور آماج مشکلات و هجمه‌های همه‌جانبه است باید با نقش‌آفرینی فعال‌تر در عرصه‌های مختلف در جهت رفع چالش‌ها، انسجام و وحدت ملی تلاش کنند.
===============
گزارش از محبوبه اسدپور
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: احزاب سیاسی خانه احزاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۳۱۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افول تشکل‌های دانشجویی، بدنه اجرایی کشور را تضعیف می‌کند
به گزارش خبرنگار گروه استان‌های ایسکانیوز از اصفهان، افت محسوس پویایی تشکل‌های دانشجویی ظرف سال‌های اخیر، موضوعی است که بارها مورد اشاره تحلیل‌گران قرار گرفته و تلاش شده در این خصوص آسیب‌شناسی شود. فرید نادری دانشجوی دکتری مهندسی سازه در دانشگاه خواجه نصیر، از جمله فعالان باسابقه تشکل‌های دانشجویی است که هم در دانشگاه آزاد و هم دانشگاه‌های دولتی، سابقه تحصیل و کنشگری دانشجویی داشته و بینش خوبی راجع‌به فراز و فرود تشکل‌های دانشجویی و چالش‌های موجود در این حوزه دارد. وی انقطاع روند نسل‌سازی در تشکل‌ها را ناشی از سیاست‌های غلط مسئولان دانشگاهی و یک‌دست‌سازی تشکل‌ها دانسته و بر لزوم حفظ استقلال این نهادها و احیای اصالت آنها تأکید دارد. این گفت‌وگوی تفصیلی را در ادامه می‌خوانید.
به عنوان سؤال نخست، چگونه وارد فضای کنشگری دانشجویی شدید و چه مسیری را پیمودید؟زمانی که من در سال ۱۳۹۴ وارد دانشگاه آزاد اصفهان شدم، اغلب دانشجویان دغدغه‌های سیاسی داشتند. به‌خاطر همین، خود به خود من هم وارد این فضا شدم. البته، فعالیت‌های سابق سیاسی در خانواده‌ام هم در این موضوع بی‌تأثیر نبود.
پس از مدتی برای اجرای برنامه‌های مختلف، در کنار «بسیج دانشجویی» مستقیماً با معاونت فرهنگی دانشگاه وارد همکاری شدم. این فعالیت‌ها در نهایت زمینه‌ساز حضورم در «تشکل سیاسی امیرالمؤمنین (ع)» که یکی از قدیمی‌ترین تشکل‌های دانشگاه آزاد در کشور بود، شد. پس از دو سال فعالیت و پیمودن سلسله‌مراتب تشکیلاتی، دبیر این تشکل شدم و بعد از یک سال نیز در «شورای مرکزی اتحادیه تشکل‌های اسلامی-سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی» مسئولیت پذیرفتم.
پس از حضور در تشکل امیرالمؤمنین (ع) متأسفانه شاهد حواشی‌ای از جمله گرایش‌های جناحی این تشکل بودم. به همین دلیل پس از راه‌یابی به شورای مرکزی تشکل با رأی دانشجویان و انتخاب شدن به عنوان دبیر تشکل، اولین گام، حذف وابستگی‌ها بود.
این تشکل به‌طور عمده، هدف تبیین و بسترسازی فضای سالم سیاسی برای کنشگری دانشجویی را دنبال می‌کرد. به همین دلیل، معمولاً هنگامی که کانون‌ها و انجمن‌های علمی خواهان برگزاری برنامه‌هایی بودند که رویکرد فرهنگی-سیاسی و علمی-سیاسی داشت و آنها به دلیل مقررات قادر به ورود به مباحث سیاسی نبودند، این نوع برنامه‌ها را به‌طور مشترک با همراهی تشکل امیرالمؤمنین (ع) برگزار می‌کردیم و بُعد سیاسی برنامه را ما برعهده می‌گرفتیم. این نوع جلسات، به ما امکان تبیین مسائل روز سیاسی را با مشارکت دانشجویان عضو کانون‌ها و انجمن‌های علمی می‌داد.
آغاز یک‌دست‌سازی آیا آرمان یا هدفی در طول فعالیت داشتی که تحقق آن به چالش برخورده باشد؟به شخصه فرد آرمان‌گرایی نیستم که روند کاری‌ام را مبتنی بر عقاید آرمانی جلو ببرم. برعکس، خود را واقع‌گرا می‌دانم و سعی می‌کنم تحلیل‌های‌ام هم مبتنی بر عمل‌گرایی باشد به همین دلیل، تا آن‌جا که به عملکرد من بازمی‌گشت، تقریباً هیچ مشکلی نداشتیم و همه برنامه‌ها به‌خوبی اجرا می‌شد.
مشکلات از جایی شروع شد که پس از مدتی فعالیت، معاونت فرهنگی دانشگاه آزاد تصمیم گرفت که با ایده حذف تشکل‌های قدیمی و جایگزین کردن‌شان با تشکل‌های جدید موافقت کند! تشکل اسلامی-سیاسی امیرالمؤمنین (ع) جزوی از همین تشکل‌های قدیمی بود که با استراتژی جدید دانشگاه باید حذف می‌شد. اکثر تشکل‌های قدیمی بعد از این جریانات، یا تغییر هویت دادند و یا اساساً منحل شدند.
رویکرد دانشگاه برای پویایی فضای سیاسی دانشجویی، در ابتدا معطوف به احیای تشکل‌های قدیمی بود. اما به هر دلیلی، این رویکرد تغییر کرد و دانشگاه تصمیم گرفت که نهادهای سیاسی دانشجویی ذیل تشکل‌های تابلودار ساماندهی شوند [تشکل‌های تابلودار، تشکل‌هایی با عنوان واحد در سراسر کشور مثل «انجمن اسلامی» یا «جامعه اسلامی» هستند که با پسوند نامِ دانشگاه، از یکدیگر تفکیک می‌شوند]. با این روش، کنترل تشکل‌ها آسان‌تر است؛ زیرا همگی زیرمجموعه اتحادیه‌های مشخصی خواهند بود. در آن برهه، بسیاری از تشکل‌ها فعالیت غیروابسته و بدون رنگ و بوی جناحی داشتند و با تعریف شدن به‌عنوان زیرمجموعه یک تشکل با خط فکری ثابت مخالفت می‌کردند؛ اما در نهایت، این دانشگاه بود که توانست اراده خود را حاکم کند.
آسیب تشکل‌های جناحی آیا این فرآیند، در تضاد با دیدگاه رهبری در رابطه با «پرهیز از نگاه جناحی، سیاسی‌کاری و تبدیل دانشگاه به باشگاه احزاب» نبود؟بله! به‌نظر می‌رسد با سخن مقام معظم رهبری مغایرت داشت. البته باید توجه داشت که تشکل‌های تابلودار، به‌صورت زبانی اعلام می‌کنند که گرایش جناحی ندارند. اما در عمل -برای مثال زمان انتخابات- دقیقاً از نامزدهای جناح مشخصی حمایت کرده و متصل به جناح‌ها می‌شوند.
در کشورهای توسعه‌یافته، احزاب با مانیفست و تشکیلات مشخصی فعالیت دارند که تعداد آنها هم محدود است در برابر عملکردشان پاسخگو هستند. اما در شرایطی که در کشورها ما هرگاه چند نفر اراده کنند می‌توانند با فراهم کردن ساده‌ترین شرایط، حزبِ خود را تأسیس کنند، گرایش دانشگاه به این احزاب و جریان‌های غیرپاسخگو، هم دانشگاه و هم دانشجویان را دچار آسیب می‌کند. فضای دانشجویی، باید بدون وابستگی سیاسی باشد و دانشجو آزادانه بتواند فعالیت و کسب تجربه کند.
این رویکرد زمانی خوب بود که دانشگاه می‌توانست تمامی گرایش‌ها و سلایق را پوشش دهد. هدف اصلی این سیاست‌ها، گذر دادنِ نسلی تشکل‌ها با فشار دانشگاه بود. درحالی که گذر نسلی باید در خود تشکل انجام شود. چه‌طور می‌شود به اجبار، گذر نسلی را محقق کرد؟! اصرار دانشگاه بر این موضوع و بی‌توجهی به لزوم پرورش نسل در بطن خود تشکل‌ها، باعث شد این نهادها هم‌اکنون در «کما» باشند و پس از گذر چندین سال هنوز دانشگاه نمی‌تواند آنها را احیا کند.
تشدید انقطاع نسلی سهم پاندمی کرونا را در این تحولات چه‌قدر برجسته می‌دانید؟اتفاقاً دلیل کاهش کیفیت رویدادهای دانشگاهی پس از پایان پاندمی کرونا، هم به زعم من بی‌توجهی به نسل‌سازی اصولی در بطن تشکل‌ها بود. معدود نهادهای دانشجویی که توانستند علی‌رغم این چالش‌ها، بعد از کرونا هم زنده بمانند، دقیقاً همان نهادهایی بودند که پرورش نسل را به هر ترتیبی دنبال کردند. ولی آن دسته از تشکل‌ها که درگیر تغییر سیاست‌های فرهنگی دانشگاه شدند و از این مقوله غافل ماندند، بعدها سطح فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در دانشگاه را نیز همراه با افت خود، پایین کشیدند. مثل مشارکت در انتخابات همین امسال که تا لحظه آخر، هیچ تشکلی وارد میدان نشده بود!
با حذف تشکل‌های قدیمی، تمامی تجهیزات و امکاناتی که طی سال‌ها تلاش ادوار مختلف جمع‌آوری شده بود، متأسفانه و ناباورانه در بدنه اداری دانشگاه تقسیم شد و حتی دیگر راه احیای آنها نیز وجود نداشت. تشکل‌های جدید هم با فقدان پشتوانه انسانی، تشکیلاتی و سخت‌افزاری، قدرت کار کردن نداشتند. معتقدم اگر دانشگاه به جای رویکرد حذفی، فرصت می‌داد تا نسل جدید آهسته-آهسته وارد تشکل‌های قدیمی شود، عمر این تشکل‌ها اقلاً حداقل ۴ یا ۵ دوره تدوام پیدا می‌کرد و فضای سیاسی در دانشگاه پویا می‌ماند.
این مشکلات، تا چه اندازه در دانشگاه‌های دولتی هم نمود دارد؟فضای تشکل‌ها در دانشگاه‌های دولتی هم چالش‌های خص خود را دارد. اما افت تشکل‌ها در سطح دانشگاه آزاد بسیار جدی‌تر بوده است؛ زیرا دانشگاه‌های دولتی، قواعد و تشکیلات مشخصی را از دهه‌ها قبل پدید آورده بودند. دانشگاه آزاد سعی کرد از رویکرد دانشگاه‌های دولتی تقلید کند، اما در نهایت، تمامی اتحادیه‌های دانشجویی خود را هم از دست داد! بنابراین، هرچند تشکل‌ها در دانشگاه‌های دولتی نسبت به دهه گذشته ضعیف‌تر شده‌اند، اما فعالیت تشکل‌های دانشگاه آزاد تقریباً متوقف شده است.
بازگشت تشکل‌ها به دانشجویان آیا هنوز راهی برای احیای تشکل‌ها وجود دارد؟به‌نظر من، تشکل باید بیشتر سمت دانشجو باشد تا مسئولان! آسیب اصلی که در بسیاری از تشکل‌های جدیدالتأسیس می‌بینیم، پشتیبانی از مسئولان شهر و دانشگاه به‌جای پشتیبانی از دانشجویان است. متأسفانه ساختار طوری برنامه‌ریزی شده که تشکل‌ها و اتحادیه‌ها برای تضمین دریافت بودجه و امتیازات، مجبور به جهت‌گیری به‌سمت مسئولان دانشگاه هستند. باید این ساختار اصلاح شود، تا تشکل‌ها اصالت خود را بازیابی کنند. باید تشکل‌های دانشجویی به‌سمت دانشجویان برگردند و البته مسئولان هم اگر قصد بازگشت پویایی سیاسی به دانشگاه را دارند، باید دست این تشکل‌ها برای اجرای برنامه‌های‌شان بازتر بگذارند.
دولت اصلاً نیازی به ورود در تشکل‌های دانشجویی ندارد. دولت اگر ظرفیتی دارد، باید آن را در جهت انجام وظایف ذاتی‌اش و تحقق وعده‌هایی که به مردم داده به‌کار بگیرد! باید استقلال دانشگاه حفظ شود و تشکل‌ها، در فضایی کاملاً دانشجویی احیا شوند. با حفظ روند موجود، مطمئن باشید دیگر جوان توانمند سیاسی در دانشگاه تربیت نخواهد شد و بعداً اگر یکی از آنها بخواهد مسئولیتی بگیرد، به‌دلیل فقدان تجربه کافی و پختگی سیاسی، نمی‌تواند مسئولیت خود را به درستی انجام دهد. با فقدان تجربه‌اندوزی و شبکه‌سازی دانشجویی، مدیران میانی کشور در آینده، چهره‌های ضعیفی خواهند بود که به اجبار انتخاب خواهند شد.
خبرنگار: علی سمیرمی
انتهای خبر/
کد خبر: 1227677 برچسب‌ها تشکل‌های دانشجویی بسیج دانشجویی اصفهان
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است